Vincent Grit, Monique van de Ven en Saskia Zoet zijn de drijvende krachten achter de pianosectie bij muziekschool Opus 3 in Dokkum.
Dat hun muziek-pedagogische arbeid vruchten afwerpt, bleek vrijdagavond bij het zogenaamde ‘Pianoleeuwenconcert’ in de Grote Kerk in Dokkum. Dat werd een concert met prachtige klassieke composities en licht-klassieke werken, die door begaafde leerlingen van de drie docenten prima werden vertolkt. Vrijwel alle muzikanten speelden uit het hoofd en kwamen, op enkele te verwaarlozen stagnaties na, heel goed door de stukken heen. En dat was geen sinecure. Vereiste het ene stuk een flinke dosis techniek, het andere vergde muzikaal het nodige en dat vroeg om zeer veel concentratie bij alle spanning van dit openbare optreden.
Van Tamara Goris kreeg het publiek ‘Nuvole Bianche’ van Einaudi te horen en Herrn Roux bracht een eigen bewerking van Beethovens ‘Für Elise’. Een compositie van Herrns vader Willie Roux werd vervolgens uitgevoerd door docente Monique van de Ven. ‘Jasmin Flower’ van Daniel Hellbach werd neergezet door Loren Golverdingen, die slechts één jaar les heeft. Een jaar korter nog dan Joël van der Meulen, die ‘Perfect’ van Ed Sheeran en ‘Groovin’ Bass’ van Herman Beeftink speelde. De ‘Allemande’ uit Bachs tweede Franse Suite kwam beheerst onder de vingers van de jarige Sander Peters vandaan en het ‘Andante’ uit Mozarts ‘Sonata Facile’ dito onder die van de tienjarige Silke Tjepkema.
De klassieke composities kregen een ‘licht’ vervolg in ‘We are the champions’ van Queen, onder de aandacht gebracht door Frederik Adema. De nodige power zat in de ‘Nocturne in c, Opus Posthume’ van Chopin en in ‘Hungarian Inspiration’ van Jesper Jan Schaaf, die zelf de vertolker van beide composities was.
Oud-leerlinge Nieske Meindersma volgde met ‘Come sei veramente’ van Giovanni Allevi en daarna was alle speeltijd voor docente Monique van de Ven. Zij besloot het concert, zoals haar collega Vincent Grit het had geopend: professioneel.
Vincent kwam met een eigen improvisatie, waarbij veel interessants de revue passeerde en Monique liet de toehoorders genieten van Debussy’s ‘Les collines d’Anacapri’ en de eerste ‘Hongaarse Dans’ van Johannes Brahms. Ze kroop al spelend in de huid van genoemde componisten en deed deze zoveel mogelijk recht.
Haar laatste toon betekende het einde van een concert, dat de zestigjarige muziekschool Opus 3 heel goed op de kaart zette. Goed gedaan, pianoleeuwen oftewel klaviertijgers!
RENNIE VEENSTRA